ROMBOUT VAN DEN NIEUWENHOF EN SVEN DE WEERDT (2008)
Lanoo Campus ISBN 90-209-6720-3
In de wereld van training en coaching domineert een instrumentele benadering. Dat is een benadering die zich vooral richt op de ‘efficiency’ en ‘effectiviteit’ van leerprocessen, en die wellicht op het eerste gezicht plausibel of logisch lijkt, maar intussen de mogelijkheid tot werkelijk leren, werkelijk veranderen of diep leren fundamenteel lijkt uit te sluiten.
De instrumentele benadering is in haar kern gebaseerd op het tekort. Door tendensen van toenemende afstandelijkheid (distantiëring) en veralgemenisering (abstrahering) in het definiëren van leervraagstukken, en doordat leervraagstukken steeds vaker zonder schroom worden losgekoppeld van hun context. In de Didactiek van de Liefde stellen Rombout van den Nieuwenhof en Sven de Weerdt een benadering voor die radicaal wil breken met het tekort-denken. Zij doen een poging om een didactiek op te bouwen waarin leren als een lichamelijke, relationele en contextuele praktijk wordt voorgesteld. Daarin staan praktijken van aanwezigheid, nederigheid, verbondenheid en discipline centraal.
Didactiek van de Liefde is verschenen in het boek: Relationeel Organiseren, Samen leren en werken in en tussen organisaties, Lanoo Campus, 2006.
